วันศุกร์ที่ 11 กรกฎาคม พ.ศ. 2557

การรับฟังพยานหลักฐาน "รูปถ่าย"

คําพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๘๘๕/๒๕๕๔
ป.วิ.อ.  การนําบทบัญญัติแห่ง ป.วิ.พ. มาใช้บังคับใน ป.วิ.อ. การชั่งน้ำหนักพยานหลักฐาน
ป.วิ.พ.  ภาระการพิสูจน์  (มาตรา ๘๔ (เดิม))
พ.ร.บ. ยาเสพติดให้โทษ พ.ศ.๒๕๒๒
              คดีอาญาโจทก์เป็นผู้ฟ้อง กล่าวหาว่าจําเลยกระทําความผิด จึงมีหน้าที่นำพยานหลักฐานมาสืบให้แน่นหนารับฟังได้อย่างมั่นคง โดยปราศจากข้อสงสัยว่าจําเลยกระทำความผิดตามฟ้องจริง หากพยานหลักฐานของโจทก์ที่นําสืบ รับฟังไม่ได้ว่าจําเลยกระทําความผิดตามฟ้อง หรือมีเหตุอันควรระแวงสงสัยว่าจําเลยกระทําความผิดตามฟ้องหรือไม่แล้ว ศาลก็ต้องพิพากษายกฟ้อง ทั้งนี้ ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๘๔ (เดิม) ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๕ และมาตรา ๒๒๗ โดยไม่จําต้องวินิจฉัยพยานหลักฐานของจําเลยแต่อย่างใดอีก
              เมื่อเจ้าพนักงานตํารวจถ่ายรูปขณะกําลังตรวจค้นหาเมทแอมเฟตามีนที่กองขยะหลังปั๊มน้ำมัน ก็น่าจะถ่ายรูปเมทแอมเฟตามีนที่พบบนโต๊ะทํางานภายในห้องทำงานไว้ด้วย แม้จะไม่มีกฎหมายหรือระเบียบข้อบังคับให้ต้องถ่ายรูปและส่งเป็นพยานหลักฐานต่อศาล แต่เมื่อมีกล้องถ่ายรูปและถ่ายรูปไปบ้างแล้ว ก็ควรถ่ายรูปเหตุการณ์สําคัญ ๆ ไว้และส่งต่อศาลเพื่อเป็นหลักฐานพิสูจน์ความผิดและผูกมัดจําเลยทั้งสองให้แน่นหนารับฟังได้อย่างมั่นคงปราศจากข้อสงสัยใด ๆ ว่าจำเลยทั้งสองกระทำความผิดจริง การที่โจทก์ไม่ส่งภาพถ่ายการตรวจค้นพบของกลางทั้งหมดและแผนที่เกิดเหตุแสดงจุดต่าง ๆ ที่พบเมทแอมเฟตามีนของกลาง จึงเป็นการขาดพยานหลักฐานที่สําคัญเพื่อสนับสนุนคำเบิกความของประจักษ์พยานทั้งสามปากให้มีน้ำหนักน่าเชื่อถือ